ฝัน ... ทีละบรรทัด ___________________________zzzz :)
ฝัน ... ทีละบรรทัด
___________________________zzzz :)
หลาย ๆ สิ่งที่ทำให้ฉันนึกคิดอยู่เพียงลำพัง
"ฉันทำผิดมากไปใช่ไหม" ...
___ บางทีฉันก็เอาแต่ใจตนมาเกินใจตนเองมากเกินไปจนบางที .. มันก็ทำให้อะไรหลาย ๆ อย่าง ... แย่ลงไป
"ขอโทษ"
หากฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจไป มันก็เพราะฉันสนใจแต่ตนจนบางทีก็ลืมคิดถึงใจของคนที่รักเรา
_________________
บรรทัดที่ สอง
____ เรื่องนี้สืบเนืองจากจินตนาการในการเขียนเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง
บางทีก็ดูแลเธอไม่ดี ตามที่สัญญาว่า "ใจเราผูกกัน"
และฉันก็เป็นคนที่ไม่ดีเอาเสียเลย ดูแลเธอได้ไม่ดีพอ
และต้องทำให้เธอเหนื่อยหน่ายกับฉันบ่อย ๆ
___ หรือเธออาจจะไม่เคยคนึงถึงมันเลย
___ ปล่อยให้คนคนนี้ คิดเพ้อไปเองฝ่ายเดียว !!!
___ บางทีเห็นเธอกับชายอื่นที่เรียกว่า :) เพื่อน
:( แต่ฉันเองก็อดหึง ไม่ได้ :( ยิ่งเห็นยิ่งบาดตา ปวดใจ ทรมาณความรู้สึก
จึงปล่อยใจไปกับฤทธิ์สุรา :( จนร่างกายอ่อนล้า พารถล้มสลบ
แต่เเธอก็หารู้อะไรไม่ :(
ไม่เป็นไรหรอก ฉันมันผิดที่คิดไปเอง ก็เพื่อนกันฉันก็ยังคิดมากอีก
แต่มองดูเธอกับเพื่อนเธออยู่ด้วยกับแล้วมันเกิดอาการ "หึง"
ยิ่งดูเหมือนเธอเอาใจมัน ยิ่งหึงจนอยากเดินหนีจากไปจากตรงนั้น
แต่เพราะเธอบอกว่า นี้เพื่อนกัน ฉันจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากคิดไปเอง ทั้งเพ :(
ปล. พ๊อตนิยายเรื่องสั้นนะ :)
_____________บรรทัดที่สาม :( เด็กหญิงผีดิบ
กล่าวถึงเด็กหญิงคนหนึ่งที่แอบปลื้มชายคนหนึ่งที่เป็นรุ่นพี่
เธอไม่กล้าแม้แต่สบสายตายามได้พบหน้า
แต่ ในยามที่พี่คนนั้นท้อแท้ เด็กหญิงคนนี้ .. คอยเป็นกำลังใจที่มองไม่เห็น
เด็กหญิงคนนี้เป็นคนขี้อาย .. ไม่กล้าเผชิญหน้าและสบสายตากับรุ่นพี่
ยังเป็นเหตุการณ์ที่ยังค้างคา รอวันที่ถึงจุดเปลี่ยนแปร ..
_____________ บรรทัดที่ สี่
ด้วยฤทธิ์สุราทำให้ชายหนุ่มพลั้งเผลอขาดสติไป
___ จากที่แอบหึงหญิงสาวที่มีสัมพันธ์แนบแน่น แต่ไม่เป็นที่เปิดเผยโดยสาธารณะชน
___ ความรู้สึกที่จุกอกนี้ จึงต้องเก็บไว้เพียงลำพัง :(
___ และพาลให้กลืนกินสุราเข้าไปจนประคองสติเสียไม่อยู่
บวกกับความน้อยใจ ทำให้เตลิดจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ...
แต่สุดท้าย ไม่รู้ด้วยบุญอะไรช่วยให้รอดชีวิตมาได้ :)
___ จะพยายามเข้าใจนะ
___ ก็ "เพื่อน" ก็เข้าใจ
_____________ บรรทัดที่ ห้า
__ "งาน" ทำให้เรามีประสบการณ์
และทำให้มีบ่วงคล้องที่คอได้ด้วยเช่นกัน :(
__ บางทีงานทำให้เหนื่อย ทำให้เจอมิตรภาพ ทำให้เกิดปรากฎการณ์หลาย ๆ สิ่ง
ที่พลิกชีวิตจากหน้ามือเป็นหลังมือ แปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
__ ชีวิต ไม่สิ้น ก็ต้อง ดิ้นรน กันต่อไป :)
_____________ บรรทัดที่ หก
___ ด้วยความเข้าใจในความเป็นไปของกันและกัน
ด้วยอายุที่หลักเลขสองต้น ๆ ที่ยังคาดว่าจะมีอายุไขไปอีกยาวนาน. :)
และต่างคนต่างอยากมีหนทางเสรีในชีวิตตน :)
___ ด้วยความเข้าใจ ทั้งสองนั้นจึงเดินตามทางของตน โดยที่ทั้งสองเข้าใจกัน
เพราะทั้งสองคิดว่า __ การยึดรั้งกันไว้ ก็เสียแรงเปล่า หากสุดท้ายเขาไม่ใช่ของเรา
สู้อยู่แบบเข้าใจ เว้นระยะห่างของตนไว้ :) เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย
เพราะคิดได้ว่า :) หากเขาเป็นคู่กับเราจริง ยังไงเขาก็ต้องอยู่กับเรา :)
แต่ !!!! หากไม่ใช้คู่กัน รั้งไว้เช่นไร สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี
เอวัง
____________ บรรทัดที่ 7
"ไม่ใช่ของเรา"
คำ ๆ นี้ย้ำคิดไว้ในจิตเสมอ จากคำแนะของรุ่นพี่ที่เคารพมากคนหนึ่ง
ที่เตือนสติยามเราถึงทางตัน :(
__ เคยคิดนะ ว่าทำไมเราถึงยึดติดกับสิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราครอบครองอยู่
__ ทั้ง ๆ ที่มันก็ไม่ใช่ของเรา
เหนื่อยแย่งชิงมา เพื่อที่สุดท้ายเราก็ต้องสละให้กับคนอื่นมาทำต่อแทน :(
แล้วทำไมเราไม่คิดแบบนี้ละ ??
^^ >> ทำหน้าที่ที่เราอยู่ให้ดี พิสูจน์ความสามารถให้รู้
หรือ พิสูจน์ตนให้ถึงที่สุด :)
เพื่อที่เวลาที่ต้องปล่อย เราจะไม่รู้สึกเสียใจเลย เพราะอย่างน้อย เราก็ได้ทำมันอย่างเต็มที่ที่สุดแล้ว
และ ให้คนอื่น ๆ เขาลองมาทดแทนในสิ่งที่เราทำดูบ้าง
จะได้รู้ :) หึ ๆ 55
โชคดีนะ สบายใจแล้ว :)
_____________ บรรทัดที่ แปด
"โกหก"
คำ ๆ นี้มันฟังดูแล้วก็แสลง ๆ มากนะ
หากมีใครสักคนมาโกหก แล้วเรารู้ว่าเขาโกหก :( เราอาจจะรู้สึกแย่ หรือเกลีดเขาไปเลยก็ได้
แต่ !! มองในอีกมุม เขาอาจจะมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ต้องโกหก
มันอาจจะดูตอแหล หรืออะไร ? กับเหตุผล
อาจจะเพราะให้สบายใจ :) เลยโกหก :(
ขึ้นชื่อว่า "โกหก" ไม่มีอะไรดีหรอก :(
____________ บรรทัดที่ ก้าว เก้า (9)
A : "ลาออก"
B : ทำไม ??
A : หนูคิดว่าหนูทำไม่ได้ .. หนูกลัว
B : คนเรานะ ถ้าไม่กล้าที่จะทำ หนูไม่มีวันโตได้หรอกนะ ตอนนี้พูดบอกจะออก แล้วเคยนึกคำตอนมาบอกว่าหนูอยากทำไหม ??
A : ??
คนเรานะครับ ถ้าอยากจะชนะตนเอง ก็จงตั้งใจทำตนให้สำเร็จ
อุปสรรค มันมี :( แต่ก็ได้แปลว่า เราจะก้าวผ่านมันไม่ได้
ไม่เคยเห็นใครก้าวผ่านปัญหาไม่ได้เสียที (นอกจากพวกที่ชิงตัดช่องน้อยแต่พอตัวไปก่อนนะ)
ชีวิตไม่ได้มีสุขอย่างเดียว ไม่ได้มีทุกข์ไปตลอด
>>>> หากแต่ชีวิตนั้น มีสุขและทุกข์สลับปะปนไป
ขอให้สนุกกับชีวิตนะครับ :)
________________ บรรทัดที่ สิบ
:) หักล้าง แก้แค้น เอาคืน
เหตุเกิดจากการที่เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่รับผิดชอบงานด้านการเช็คผลกิจกรรม
มีวิธีการเช็คชื่อแบบหนึ่ง โดยให้เช็นต์ชื่อในใบเซนต์
>> และหากใครเรื่องมาก หรือจะมีการเช็นต์แทนกันนั้น
เจ้าหน้าที่คนนี้ก็จะบ่นและมีมาตราการพิเศษมาจัดการ
ที่ผ่านมามีคนกลุ่มหนึ่งพยายามเข้ามาแก้ไข หรือมาป่วนก็ไม่รู้นะ
แต่สุดท้ายก็ทำไม่สำเร็จ !!!
วันหนึ่ง มีหญิงสาวคนหนึ่งได้ตัดสินใจถามเจ้าหน้าที่คนนั้น
A : พี่ค่ะ ทำไมพี่ถึงเช็คชื่อแบบไม่มีมาตราฐานอ่ะค่ะ แบบว่าใครเรื่องมาก พี่ก็ใช้มาตราการพิเศษตลอดเลย ??
B : ลองคิดดูนะ ? การที่เป็นผู้รับผิดชอบงานใดสักงาน ย่อมมีหนทางวิธีการดำเนินการจัดความเรียบร้อยของงานนั้น ๆ โดยมีบรรทัดฐานอย่างหนึ่ง ใครบอกว่าพี่ไม่มีบรรทัดฐาน ไม่จริงนะ บรรทัดฐานพี่เท่าเทียมกันหมดนะ คือเซนต์ชื่อ แต่มีคนลักไก่จะเซนต์ชื่อแทนกันให้กับคนที่ไม่มา อย่างนี้เขาเรียกว่า "ผิดบรรทัดฐาน" พี่เลยจำเป็นต้องมีมาตราการพิเศษมาใช้ ส่วนท่่ว่าทำไมจำเจซ้ำซากอยู่กับคนกลุ่มเดิม ๆ :( ก็เพราะเป็นกลุ่มทำผิดซ้ำซาก และไอ้พวกที่จะเอาคืนเนี้ย หรือลดบทบาทอ่ะ เชิญเลย :) มาลองทำงานแบบพี่ดูบ้าง และจะรู้สึก
55 บางทีทำอะไรไป ใคร ๆ ก็ไม่เข้าใจเจตนา
บางที ก็กลัวการหักคอ
แต่ก็ช่างเหอะ 555
______________ บรรทัดที่ สิบหนึ่ง
รู้ว่าน้อยใจ จนมันชาไปแล้ว ...
ขอโทษนะ ที่ดูแลได้ไม่ดีพอ ไม่เหมือนกับคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ
เกือบร้อยชั่วโมง ที่ห่างหายไป มันอาจทำให้เธอเหงาได้เหมือนกัน
ยอมรับว่าตัวเองยุ่งมากกกก มากจนไม่มีเวลากินข้าว ไม่มีเวลาดูแลตัวเอง
แม้กระทั่ง. : เวลาที่โทรหาเธอ
จะดูแลให้ดีที่สุด :) นะ รุ่งอรุณแห่งความทรงจำ
ขอบคุณที่ยังรู้สึกดีต่อกันนะ
พี่ของหนู
_________________ บรรทัดที่ สิบสอง
บางที. การใช้ชีวิตมันก็ยากเกินจะอธิบาย
:)
บางทีก็เป็นเหตุเป็นผล บางทีก็เครียด บางที่ก็ใช้อารมณ์และความรู้สึกมากเกินไป :(
จนทำร้าย และทำลายอะไรไป โดยที่ไม่สามารถปริปากเอยออกมาได้เลย
แม้แต่น้อย
คนทุกคนไม่เหมือนกัน ไม่เปรียบใครกับใคร. ไม่มีใครทำได้เหมือนใค่ ใคร ๆ เป็นใครมัน :)
คนเรามีจุดยืนเป็นของตัวเอง
อยากให้เข้าใจบ้าง คนเราล้วนมีชีวิต มีระยะห่างของกันและกันเสมอ
เพื่อ "ไม่ให้อึดอัดกันมากเกินไป"
คนเราล้วนมีโลกส่วนตัวของใครมันอยู่แล้ว
เพียงแค่ขอให้อย่ารุกเข้าโลกส่วนตัวเขามากเกินไป
จะไม่มีคำว่ารู้สึกแย่ รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย
จะมีแต่ความเข้าใจและรับฟังกัน :)
__________________ บรรทัดที่ สิบสาม
ขณะที่คน ๆ หนึ่ง
"นอนหลับ" อยู่ปลายสายโทรศัพท์
คนอีกคนกำลังนั้งฟังอย่างจดจ่ออยู่
ด้วยแรงห่วง และอยู่เป็นเพื่อนกันยามนอน และเป็นสิ่งหนึ่งที่พอจะทำให้ได้
เพราะวัน ๆ ไม่ว่าง
นี้เลยเป็นสิ่งเดียวที่ชายคนนี้สามารถที่จะทำให้เธอได้
มันอาจจะง่วง หรือไร้สาระ
แต่มันก็เป็นความเต็มใจที่อยากจะทำมัน. :)
ด้วยรัก :)
_________________ บรรทัด ที่ สิบสี่
บางที _ก็เหมือนเราทำร้ายจิตใจเธอมากไป ..
หรือ .. เธอกันแน่ที่ทำร้ายจิตใจของเรา
ขอโทษ
คงได้แค่ถอยห่างออกมา : เท่านั้นเอง
อย่างน้อย มันคงช่วยให้เธอสบายใจขึ้นมาบ้างนะ ..
ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ที่มีให้กันเสมอนะ
พี่ของหนู
_______________ บรรทัดที่ สิบห้า
เหมือนไม่มีใคร ๆ สนใจแลใส่ใจ
ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุใดนะ ..
คงไม่ใช่คนสำคัญในสายตาใคร ๆ ใคร ๆ เลยไม่มองไม่เหลียวแล
ไม่ได้น้อยใจอะไรหรอก มันชินชาเสียแล้ว ..
ที่พูดขึ้นมาก็เพียงแค่เพ้อรำพันมันขึ้นมาเฉย ๆ แก้ขัดยามลมหายใจราบเรียบเกินไป
555 ยามแต่ก่อนเริ่มแรกสัมพันธ์นั้น ใกล้ชิดสนิทกัน
พาไปเลี้ยงข้าวปลาอาหาร เข้าบ้านเธอ ดูแลชิดใกล้กัน :)
ยามนี้ เกิดปัญหา พาลเราสองแยกไกลห่าง กอปกับความไม่เข้าใจกันหลายเรื่องราว
ทำให้เดียวนี้ห่างไกลกัน ....
ไม่รู้ว่า ความรู้สึกนั้น ความสัมพันธ์ และอีกหลากหลายเรื่ิองราว ..
" มันยังเหมืินเดิมอยู่ไหม" ????
ไม่ว่าหรอก หากมันจะห่างและจบสิ้นกันไป เหลือแค่ซากเรื่องราวเก่า ๆ ในส่วนลึกของเศษเสี้ยวความทรงจำนั้น โดยที่ยากจะหวนคืนกลับมาเป็นดังเดิม :(
ทิ้งไว้แค่ความรู้สึกดี และสัญญาที่จดจำได้แค่ว่า "จะดูแลเธอให้ดีที่สุด" :)
เธอจำไม่ได้ ... ก็ไม่เป็นไร ?
___ มันเป็นอย่างนี้มาตลอดเวลาอยู่แล้ว :(
ด้วยรัก
_______________ บรรทัดที่ สิบหก
อีกไม่นานคงก้าวข้ามพ้นจากการงานที่เคยทำ ที่เคยอยู่กับมันทุก ๆ วัน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปเสียแล้ว :(
อีกไม่นานก็คงมีคนมาทดแทน และสานต่อ หรือล้างร่องรอยที่มีอยู่เดิม __ ไปเสียหมด
บอกได้แค่ว่า "ไม่เสียดายอะไรหรอก" และไม่กังวลอะไรว่าหลังจากนี้สืบไป จะเกิดเหตุการณ์เลวร้าย ดังที่เราคาดการณ์ไว้หรือไม่ ...?
ถ้ามันแย่จริง .. หรือดีจริงอย่างไร .. ก็สุดแต่เขาจะทำ แล้วแต่กรรมบุญก็แล้วกัน ..
"เราห้ามอะไรไม่ได้หรอก"
เวลา "จะพิสูจน์ทุกอย่างเอง" :)
ขอให้น้อง ๆ โชคดีนะ 55
__ ไม่ได้ดูถูก แต่ขนาดนี้น้องยังฆ่าพี่ได้ .. ไม่ต้องนับประสาอะไรกับสิ่งที่จะเกิดในภายภาคหน้า คงต้องรอดูกันต่อไป .. :)
โตแล้ว ทุกคนย่อมมีหนทางเดินของตน :)
คงไม่มีใคร .. หนีพ้นไปได้หรอกนะ
555555
_______________ บรรทัดที่ สิบ เจ็ด
__ ล่องลอย และเลือนราง
__ อาจจเห็นใครทุกคนไม่เหมือน ..
ก็แน่นอนระ .. เกิดมาก็คนละดีเอ็นเอ คนละลายพิมพ์มือ
5555 :(
ทุกคนล้วนพาพบเจอทั้งสิ่งสมหวัง และความผิดหวัง
ก็แน่เสียระ คนเราคงไม่โชคดีไปตลอดชีพ หรือจะอาภัพอัปโชคไปทั้งชีวิตเช่นเดียวกัน :(
แต่สำหรับชายคนหนึ่ง .., หากคนอื่น ๆ มองเข้ามาที่ตัวเขานั้น
"เขาอาจจะเป็นชายที่แสนดี และโชคดีไปเสียทุก ๆเรื่อง"
___แต่ !! จริง ๆ แล้ว คงไม่ใช่เช่นที่ใครทุกคนมองและตัดสินใจว่าชายคนนี้เป็นคนแบบนี้
___ ... ถึงข้อความนี้ คนที่มาอ่านอาจจะคิดว่า .. ชายคนนี้ช่างคิดมากจัง 555
ขอบอกแค่ว่า ก็คนทุกคน "มันไม่เหมือนกันนะ"
ดังนั้น .. ก็ชายคนนี้คงไม่เหมือนใครอย่างที่คิดนะ 555
อ่าน ๆ ไป พิมพ์ ๆไป ก็ ... งง เหมือนกันนะ
รู้ และ คิดได้ นะ ว่าชีวิตเรานั้นคงไม่แย่เกินไป และก็คงไม่ดีไปตลอดเช่นกััน ...
__ แต่ การที่ได้คิดมาก .. มันก็อาจจะเป็นความสุขของชายคนนี้เช่นเดียวกัน ..
เพียงแค่อย่าให้การคิดมากนี้ หวนกลับมาทำร้ายตัวเอง ก็เท่านั้นเอง ....
เอวัง
ฝัน ... ทีละบรรทัด
___________________________zzzz :)
_______________ บรรทัดที่ .....
เขียนมาไกลมากเกิ๊นจะเลิก
หาทางจบตอนจบเรื่องราวก็ยากเย็นเกินกว่าจะทำได้ :(
คงต้องมีภาคต่อ ตอนต่อ ให้อ่านให้ให้รับชม :) ได้เรื่อย ๆ
เพราะนิยายเรื่องนี้ ส่วนหนึ่งก็เรียบเรียงขึ้นจากเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน :)
จากที่พบเจอ ผ่านตาและหน้าต่างหัวใจ :3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น