กตัญญูในจอผลึกเหลว

กตัญญูในจอผลึกเหลว

          ๑๒ สิงหาคม วันแม่แห่งชาติ .. ถ้าเป็นสมัยที่เรายังเรียนในโรงเรียน ในวันนี้เราคงได้กราบแม่กันถ้วนหน้า .... แต่สำหรับวันนี้จากที่ผู้เขียนได้เห็นความเคลื่อนไหวใน Facebook , Twitter สังคมออนไลน์ต่าง ๆ ผ่านจอผลึกเหลวนี้ แน่ล่ะหัวข้อในวันนี้ก็ไม่พ้นเรื่อง  “ วันแม่ ”  ไม่ว่าจะโพสต์รูปดอกมะลิ บอกรักแม่ สารภาพบาปที่เคยกระทำผิดหรือพรรณนาคุณงามความดีของแม่ตน แล้วตบท้ายด้วย “ หนูดีใจนะที่ได้เกิดเป็นลูกแม่ ” …  >> ป่านนี้แม่คุณคงซาบซึ้งน้ำตาไหลพราก ๆ (ประชด) เพราะความจริงก็คือถ้าแม่คุณไม่ใช่ผู้เสพติดสังคมออนไลน์และคุณไม่ได้บอกแม่คุณเอง แม่คุณก็ไม่มีทางรู้หรอก ... ไม่มีประโยชน์อะไรเลยจริง ๆ  ถ้าคุณจะมาแสร้งสรรค์ทำโลกสวย ระบายภาพลักษณ์ให้ดูเหมือน “กตัญญู” ผ่านจอผลึกเหลวนี้เพื่อเรียก “Like” แต่ไม่ แม้แต่จะโทรหาแม่ตัวเองด้วยซ้ำ (สำหรับคนที่ไม่เคย)

         เวลามันผ่านไปเรื่อย ๆ นะ ซึ่งเวลาของแม่กับของเราเหลือไม่เท่ากัน ปีหน้า เดือนหน้า วันหน้า หรือแม้แต่วินาทีข้างหน้า อะไรจะเกิดขึ้นเราไม่มีทางรู้ได้เลย  ฉะนั้นเวลาที่มีอยู่เห็นค่าสักนิด แม่ที่ยังอยู่ที่บ้านนึกถึงท่านสักนิด เท้าของท่านในวันที่ยังเหยียบพื้นได้นึกถึงสักนิด กราบท่านให้ท่านได้ทันเห็น กราบท่านให้ท่านได้ทันเอามือมาลูบหัว อย่ามัวแต่ “ กตัญญูในจอผลึกเหลว ” แล้วได้กราบเท้าท่านเมื่อเท้านั้นต้องตั้งฉากกับพื้นโลกอยู่ในโลง ..